Покојниот Дражен Петровиќ, еден од најголемите хрватски спортисти на сите времиња, денеска би го прославил својот 57 роденден. По тој повод , го пренесуваме неговото интервју за магазинот Старт од 1988 година, пред да се пресели од Цибона во Реал Мадрид.

Во него тој разговараше со новинарот Горан Дијаковиќ за емоциите што ќе ги има  во дресот на Реал кога ќе играат против Цибона, за плановите да го надомести  приватниот живот после кошарката и откри која желба никогаш нема да му се оствари.

Дражен Петровиќ на крајот од сезоната ќе замине во Реал Мадрид, но пред да заигра пред публика која до неодамна не можеше да помисли на него, ќе се обиде да ја освои титулата со Цибона, а олимпискиот медал во Сеул со националниот тим. Само кошарката и кошарката не му дозволија да се бави ништо друго, но иако му скрати мног работи во животот, сега му носи милион и пол долари за да се пресели во Реал.

Со што друго се занимаваш освен кошарка?

Знам дека многумина имаат време и можат да одат во театар или кино кога сакаат. Не можам да го правам тоа бидејќи сè ѝ подредив на кошарката. Сепак, се обидувам да го завршам правниот факултет, од кој се откажав минатата година, но се надевам дека сепак ќе го завршам. Не ми е жал што оставив сè затоа што верувам дека кога ќе ја напуштам кошарката, ќе имам време да надоместам за сето тоа. Среќен сум што го работам тоа што го сакам. Знам дека многу луѓе не го прават тоа.

Колку сте блиски со вашиот брат Александар?

Иако однадвор не изгледа така – ние двајца сме многу блиски. И на двајцата кошарката ни е се во животот, на Ацо можеби повеќе од мене. Кога тој ’76. се разболе, се чинеше дека кошарката е завршена за него. Сепак, тој успеа да се врати и да стигне до репрезентацијата, што е поголем подвиг од мојот. Сега кога е во Италија, се слушаме еден со друг речиси секој ден. Дури и се заљубив во неговиот клуб Скаволини и ги следам неговите резултати.

Зошто Цибона нема добри центри?

Сезоната кога го немаше Кнего, Бранко Вукичевиќ одигра одлично но се задоволи со тоа; нема големи амбиции во кошарката, тоа беше неговото највисоко достигнување. Што се однесува до Фрањо Араповиќ, тој би можел многу повеќе да размислува за кошарката. Треба да тренирате повеќе. Контактиравме со Стојко Вранковиќ, но тој не дојде. Утешно е што Араповиќ против Југопластика и Партизан играше како што треба да игра цело време.

Дали Југопластика, а особено Партизан се моментално посилни од Цибона?

Не се, што покажува се што направивме од Интерконтиненталниот куп до Купот Радивоје Корач. Мислам дека сме еднакви со Југопластика и Партизан и дека шансите се еднакви. Многу зависи од тоа која позиција ќе ја заземе Партизан на крајот од лигата. Ако е трет, тогаш ни доаѓа во полуфинале, а ако е четврти оди во Сплит. Нашата значајна предност пред Југопластика е што сме поискусни, и тоа ќе биде многу важно во решавачките моменти. Што се однесува до Партизан, тие се посилни со центри, а ние сме посилни на дефанзивните позиции, а тоа важи и за Југопластика.

Колку Реал покрај милион и пол долари за Вас , ќе и плати на Цибона?

Тоа не е моја работа. Цибона ги исполни сите обврски кон мене и верувам дека нема да има проблеми. Таа беше коректна кон мене, па не сакам да навлегувам во нивниот бизнис.

Ќе успеете да ги заборавите сите навреди на шпанските и особено на мадридските гледачи со одењето во Реал?

Нашата публика поинаку ги разбира овие навреди, јас не ги сфатив толку сериозно. Знаев дека тоа е на сметка на резултатот помеѓу Цибона и Реал 5:0. Жителите на Мадрид не можеа да поднесат да бидат газени од релативно малата Цибона на секој чекор, се надевам дека нив ќе им биде потешко отколку на мене. Јас веќе имам такво искуство; во Шибеник, каде што порано ме обожаваа, сега ми довикаваат сешто. Темпото на кошарката и животот е такво што не можете ни да стигните да помислите на тоа.

Што ќе се случи ако се сретнат Цибона и Реал следната сезона?

Како што стојат работите –  ќе се сретнат. Ако Цибона и Реал не го освојат шампионатот ќе играат во Купот на победниците на куповите. Нема да ми биде лесно. Така беше кога го облеков дресот на Цибона и за прв пат отидов во Шибеник. Но, тоа е спорт.

Како гледате на децата како ги лепат своите соби со вашите слики?

Мило ми е што имаат некој идол, не е важно дали е тоа во спортот или науката. Се додека не почнав да се занимавам со кошарка, ми беше битно само да го гледам Ацо како игра. Важно е да имате некој што ќе ве повлече.

Дали ви е жал што нема да играте во НБА лигата?

Никогаш не знаеш, јас се уште не се откажав од НБА. Дури и ако сега ми прават проблем да одам во Реал врз основа на новата регистрациска политика, сепак сум во контакт со Американците и можеби навистина ќе одам таму. Таму проблемот би бил приспособувањето и кошаркарскиот јазик. Чувствувам дека би можел да бидам рамноправен со нив.

Што мислите, која желба никогаш нема да се оствари?

Да го освоиме Купот Радивоје Корач.