Има такви спортови и дисциплини каде што нема апсолутно никакви дилеми кој е најголемиот на сите времиња.

Една од нив е атлетската дисциплина скок со стап кај мажите, каде прва и единствена асоцијација е Сергеј Бубка.

Ќе зборуваме за неговите резултати, златни медали и победи, но доволен е само еден аргумент за „победа“ во оваа дебата.Ниту еден спортист во светот, никогаш во историјата, не го соборил светскиот рекорд повеќе од Сергеј Бубка повеќе од еднаш.

И тоа не ничиј, туку неговиот сопствен светски рекорд – дури 35 пати (17 пати на отворено и 18 пати во затворен простор).

Сергеј Назарович Бубка е роден на 4 декември 1963 година во поранешниот Советски Сојуз, во тогашниот Ворошиловград, а сегашен  Луганск.

Татко му бил војник, а мајка му медицинска сестра, без никакви претензии да спортува. Младиот Сергеј сеак имал различни планови.

Полн со натпреварувачки дух, заедно со неговиот брат Василије, се обидел да се испроба во разни спортови. Рано се најде во атлетиката, но иако се прослави во скок со стап, тоа не беше неговата прва атлетска дисциплина.

Прво се испроба на спринтерски трки на 100 метри и трискок, се додека не го сретнал комшијата.

Го видел како вежба скок со стап и тоа му ја разбудило желбата и тој да го тренира тоа, а набрзо го запознал тренерот Витали Петров, кој му го променил животот.

На само 11 години почнал да го посетува Детското и младинското спортско училиште „Динамо“ во Ворошиловград, а на 15 години се преселил во Доњецк заедно со тренерот Петров, кој го препознал неговиот раскошен талент и со тој потег на Сергеј му обезбедил подобри услови за тренинг.

Со него „патентираше“ нова техника на прескокнување на највисоките летвички низ годините. Методот „Петров / Бубка“ се применува и денес бидејќи логично носи најдобри резултати.

Техниката која го издигна меѓу ѕвездите

Бубка природно поседуваше „сирова“ сила, брзина која ја добиваше додека тренираше спринт, но и завидни гимнастички способности. Така, тој имаше добри појдовни точки за големи дела.

Ја фаќаше мотката во „грип“ многу повеќе отколку што можеа и направија другите скокачи, а за сето тоа го разви техничкиот модел „Петров / Бубка“.

Тоа е модел кој сè уште се смета за многу супериорен во однос на многу други, бидејќи му овозможува на скокачот континуирано да генерира енергија и притисок врз мотката додека се крева.

Наместо многу конвенционални модели во кои фокусот е на максималното можно свиткување на мотката пред да се одвои од земјата, а тоа се постигнува со силно поставување на земја, Бубка се одлучи да ја подигнува мотката во комбинација со голема брзина на трчање при залетот.

На тој начин при замавнувањето испорачуваше повеќе енергија на самата мотка при замавнувањето, а подоцнежниот покрет го користеше за да достигне до сега незамисливи височини.

Рака на срце, височините до кои стигна легендарниот Украинец беа навистина неверојатни.

Речиси и да нема натпреварување каде што не  завршил со златен медал, иако на првото јуниорското ЕП во 1981 година, каде светот се сретна со младиот Бубка заврши само на седмото место.

Две години подоцна, на Светското првенство во Хелсинки, започна ерата која ја одбележа не само оваа дисциплина, туку и атлетиката, па дури и светскиот спорт.

Релативно непознатиот Сергеј Бубка го освои златниот медал со скок од 5,70 метри, а една година подоцна го собори и првиот светски рекорд со 5,85 метри.

Светот беше воодушевен кога на 13 јули 1985 година во Париз, за ​​прв пат во историјата, еден човек ја прескокна границата поставена на точно шест метри висина.

Само еднаш беше соборен неговиот светски рекорд од друг натпреварувач.

Токму на 31 август 1984 година во Рим, Французинот Тиери Вињерон постави нова граница,која Бубка само неколку минути подоцна повторно ја надмина .

Секоја наредна недела на едно од официјалните натпреварувања со уште подобар скок го соборуваше сопствениот рекорд, а во годините што следуваа на тој начин ја креваше скалата.

Делумно од државата, а дел од Светската атлетска федерација доби парични награди за светските рекорди кои ги постави, но тие беа мали и симболични.

Затоа Бубка секој пат кога скокаше педа погоре од претходниот рекорд се откажуваше од понатамошнаото натпреварување за да остави простор за нов рекорд.

Дури со распадот на Советскиот Сојуз, тој потпиша договор со Најк, според кој добиваше по 40.000 долари за секој поставен светски рекорд.

„Мојот скок не беше совршен, трчав кратко, а рацете ми беа премногу повлечени при скокање. Кога ќе ги „испеглам“ овие недостатоци, сигурен сум дека можам да се поправам“, се запамети неговата изјава кога прескокна за прв пат.висина од 6,10 метри.

На крајот собра „безброј“ златни медали и рекорди, но се памети дека шест пати бил светски првак – во Хелсинки во 1983 година, во Рим во 1987 година, во Токио во 1991 година, во Штутгарт во 1993 година, во Гетеборг во 1995 година и во Атина во 1997 година.

Интересно е што немаше толкав успех на Олимписките игри и само еднаш беше олимписки шампион и тоа во Сеул во 1988 година.

Од крајот на својата професионална кариера, тој е вклучен во работата на најголемите организации, како што се Светската атлетска федерација и Олимпискиот комитет на Украина, кој се смета дека стана еден од најбрзо растечките во светот под негово раководство.

Тој имаше големо влијание и во Меѓународниот олимписки комитет, за кој се кандидираше за претседател во 2013 година, но загуби од Томас Бах.

Тој е член на организацијата „Шампиони за мир“, која собира повеќе од 90 познати личности под покровителство на принцот Алберт Втори од Монако.

Претходно немаше среќа да учествува на Игрите во Лос Анџелес во 1984 година, бидејќи земјите од источниот блок го бојкотираа тоа натпреварување. Зашто, ако го стореше, сигурно е дека ќе освоеше злато, бидејќи само два месеци пред тие Игри скокна 12 сантиметри повисоко од подоцнежниот освојувач на златен медал.

Во 1992 година не успеа во Барселона со три неуспешни обиди на височина од „само“ 5,30 метри, а во Атланта четири години подоцна не учествуваше поради повреда на петицата.

Една година пред да се збогува со професионалната спортска кариера во 2001 година, на Олимпијадата во Сиднеј, тој заврши на висина од 5,70 метри.

Во 1990 година го основа Спортскиот клуб „Сергеј Бубка“, кој подоцна им помогна на многу млади луѓе да освојуваат медали на најголемите натпревари.

Сантиметар по сантиметар, скок по скок, натпревар по натпревар, тој постави светски рекорд 35 пати, на крајот застанувајќи на 6,15 метри во сала,висина која ја прескокна на 21 февруари 1993 година во неговиот Донецк, односно 6,14 метри на отворено , на 31 јули. во Сестриере.

Тој ден во познатиот италијански ски-центар сите беа убедени дека Украинецот може да мине уште поголема граница, но поради сопственото правило да се чува за следните рекорди, тогаш тоа не го направи.

За жал, никогаш повеќе.

Да, доаѓаат помлади и подобри.  Рено Лавилиен во 2014 година и Арманд Дуплантис го прескокнаа во 21 век , но сепак не се ни блиску до легендарниот Украинец во се што е направено.

Бубка немаше конкуренти, па секогаш се бореше со себе. И секој ден се усовршуваше, па победуваше.

Затоа Сергеј Назарович Бубка беше единствен. И најдобар.