Кога зборувате за фудбал и кажете Чиро, сите ќе помислат на легендарниот стручњак Мирослав Блажевиќ.

Во својата исповед за српски Телеграф, познатиот Чиро зборуваше за борбата против ракот и бројните анегдоти во неговата кариера, која траеше од 1968 до 2015 година.

– Кога некој ќе ви каже дека имате рак со метастази, тогаш мислите дека сте готови. Но, јас не се откажувам. Ќе се борам до крај против ова чудовиште бидејќи тоа е најлошата болест. Метастазите ми се појавија на коските, некои други креваа раце, но јас се борам до крај за победа.

Од каде потекнува прекарот тренер на сите тренери?

– УЕФА со еден глас ме прогласи за прв тренер во светот. Добив и плакета од лидерот на УЕФА на која пишува Тренер на сите тренери.

Дали некогаш сте имале понуди од Звезда и Партизан или да станете селектор на Србија?

– Имав само покана од Иван Стамболиќ да ја преземам Звезда, не би зборувал за годината. Се беше договорено, но Џајиќ и Цветковиќ блокираа, со зборовите: „Каде ќе ни биде тренер Хрватот“ и тука завршуваше секоја приказна.

Дали има некакво жалење за тоа?

– Не ми е жал бидејќи сум од Динамо. Мојата омилена титула е од 1982 година, кога бев пред Звезда и на „сините“ им ја донесов првата титула по 20 години.

Какво е вашето мислење за челниците на српскиот фудбал?

– Сите ми се пријатели, и Бјековиќ и Зечевиќ, но јас најмногу го сакам Џаја. Јас и тој сме како браќа, секогаш се радувам кога ќе го видам. Џаја е мојот господар, човек кој никогаш не се извалкал себеси.

Која е вашата омилена навреда од трибините?

– Најмила и омилена ми е „Чиро, педер“ затоа што педерите се одлични, тие се најдобри креатори и уметници. Сите мислеа дека ме задеваат кога ми викаа, но не знаеја дека сум среќен.

Каде во срцето би го ставиле Белград?

– Како дома сум во Белград. Никогаш не сум доживеал непријатност на улица.

Колку може Србија под Пикси во Катар?

– Србија се врати таму каде што и е местото, а сигурен сум дека ваквите успеси со Пикси ќе бидат редовни. Ако некој може да ја победи Португалија во Лисабон, може да победи секого на неутрален терен.

Кажете ни кои се најдобрите пет играчи што сте ги тренирале?

– Не ме исмејувај сине, знаеш колку фудбалери има од Вардар до Триглав. Од странците тоа се тројца од генерацијата што ја предводев во Нант – Буручага, Десаи и Дидие Дешамп, на кого капитенската лента му ја дадов на 19 години.

Кој е поголемиот претставник на Травник – Иво Андриќ или Вие?

– Јас сум овца во однос на Андриќ. Тој е вечен, јас сум минлив, тоа е разликата.

Кои се најдобрите тренери и играчи во историјата од овие простори?

– Ги има многу, се надевам некого нема да заборавам. Еден од најголемите е Сафет Сушиќ. Тука се и Савиќевиќ, Пикси, и нашите Хрвати – Шукер, Бобан, Бокшиќ.Тие се сериозни луѓе, со големи кариери и бројни трофеи.

Каков е вашиот однос со Здравко Мамиќ?

– Мамиќ направи повеќе добро отколку зло. Жал ми е за него. Се каравме и се сакавме, но сме во добри односи и не можев да кажам ништо лошо против Мамиќ.

Страдате ли за некоја позната дама од стара Југославија?

-Моја симпатија беше Милена Дравиќ. Тоа не беше љубов, туку палење, како што велат. Ја сакам само мојата сопруга, со која сум во брак повеќе од 60 години.

Какво хоби имавте во текот на кариерата?

– Најмногу ми се допадна да купувам брзи автомобили. Имав привилегија да купувам и возам Ферари, Масерати, Порше и Бугати. Сепак, моето најголемо сеќавање е цитроенската жаба.

Дали имате неостварена желба?

– Немам. Би ги замолил сите да не ме сожалуваат затоа што ќе заминам. Секогаш имав убав живот и од сите непријатели гледав да направам барем полупријател, а потоа пријател. Се гордеам со себе. Никогаш не сум се препирал и карал, а шовинизмот е гнасно име, а камоли однесување.